Her ne kadar yanındayken kendimi gayet rahat hisetsem de , sonuçta yapmak/söylemek istediğim çoğu şeyi de bi şekilde içimde tutup , frenliyorum.. Vericeğim bazı tepkiler , söylediklerine cevabım bazı noktalarda "rötuşlanıyor". Burda yazdıklarım da ortada zaten :)
Peki bu bi yerde ikiyüzlülük değil mi? Burda durup , belli açılardan sana olan aşkımı "haykırken" dünyaya (anadolu rock solisti gibi hissettim bi an kendimi) , yanına geliyorum belli oranda "puspus" durup , kendi kendimle dalga geçiyorum.. Sanırım sınavlarım sonrasında daha fazla uzatmıycam bu "blog"u.. En azından bilmeye hakkın var , benim de bu yükten kurtulmaya.
Belki doğumgünü hediyesi veririm sana bu blogu , belli mi olur? :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder