"Herşey bir ayçöreği ile başlamıştı" gibi bi cümle kurmıycam ilerde senle nasıl tanıştığımızı falan anlatırken. Zaten seni bilenler nasıl tanıştığımızı 18 kere anlattığım için biliyolar neyin ne olduğunu.
Görgülü pastanesinde veya mahalle arasındaki ayçöreği değil tabi bu bahsetiğim.. Avşa Pastanesindeki. Farkı ne peki? Bi kere hakaten çok lezzetli , yumh yumh götürüyodum , getirdiklerin de 2 günde bitmişti zaten.. (gazozlarımdan daha uzun süre dayanmışlar!)
Avşa Ayçöreğini bu kadar önemli yapan aslında , senle geçirdiğimiz vakitlerin çoğunluğuna eşlik etmiş olması.. çoğu sahnde "ay çöreği" de figüran modunda arka sahnede (genellikle de elimde , veya ağzımda ehheh)
Nerden çıktı peki ayçöreği? Hiç.. Babamın "özlemişsindir" diye getirmesiyle alakası yok.. Annemin "özlemez olur mu" dokundurmasıyla hiç.. Ay çöreğini yemekle "ay çöreğine" olan özlem (arabesk oldu biraz sanki) geçmiyor ki , yerken de özlüyorken?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder