Dün biraz keyifsizdim , asık surat falan.. Bilmiyorum neden. Genelde söylemem ama bizimkilere "bugün çok dokunmayın bana , iyi değilim" dedim.. Tabii bizimkiler boş durmayıp 2-3 soru sordular , sebebi de kendi çaplarında anladılar..
Sordular "napıyorsun" diye. "Gitti" dedim.. sonrasında çok üstelemediler ama yemekten sonra yine konu evliliğe geldi. Dediler ki "kendi kafasına uyan birisini bulsa nasıl olusak da ömür boyu mutlu olucak , hele hele şu andaki kafasıyla".
Lafı "senin gibi" olduğunu düşündükleri birisiyle evlenirsem mutlu olamıyacağıma getirmeye çalıştılar. Sandılar ki "kakara kikiri" yüzünden senden etkilendim falan filan.. Sadece sana özel de değil bu ; ben sana karşı hissettiklerim civarında yoğunlaştığım bütün kadınlarda , içlerinde olduğuna inandığım "iyi tarafın" fazlalığına vuruldum.
Senin o sokaktan geçen çocuklara bakışındaki samimiyete , sana hizmet edenlerle kurduğun diyaloglara.. Hayatımda ilk kez , yeni tanıştığım bir insanın her dediğine gayet rahat inanabiliyor olmama..
Ben inanıyorum ; senin olduğuna inandığım kadar iyi birisiyle , ömür boyu mutlu olabilirim.. Ama gel gör ki , öncesinde yeniden inanmam gerekicek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder